Şimdi,
Zamanıdır her şeyin.
Senin,
Benim,
Bizim nefesimizdir anlık bakışmalar.
Bulutlara kavuşurcasına tatlı bir his,
Denizden ayrılıyormuş gibi tatlı bir hüzün vaktidir şimdi.
Tam burada olman gerekirken,
Bana uzakta kalmanın sebebidir bu…
Ruhunla sarmalanmak isterken,
Kutuplara düşmek çırılçıplak,
Öyle çaresiz, öyle perişan…
Seninle başlayan bir yağmur gibidir zaman,
Toprak kokusunu içime çekmek gibi bir his seni izlemek,
Mimiklerini kazımak hafızama…
Tıpkı sen gibi,
Senin bekleyişlerin gibi uzanacak sonsuza…
İşte!
Orada, bulutların tam ortasında,
Bir hüzün kaplayacak içini, biliyorum.
Gökyüzüne bakarak hatırla sana okuduğum o son dizeyi.
Gizli kalan son cümleyi fısılda bulutlara…
Bir hazineyi açığa çıkarırmış gibi,
Yağmurlarına sarılırmış gibi hisset bedenimi.
Son kez dokun saçlarıma ve bitsin bu geçmiş zaman…
Başlayalım artık.
Şimdi bizim kelimemiz,
Şimdi,
Bizim vaktimiz nasılsa…