Biz hep bekledik hocam, kimi günler insanları kimi günlerse zamanı. An geldi öldük bittik birileri için, olmazsa yaşayamam derken o an yaşadığımızı bile unuttuk. Camlarda bekledik yanımızda olsun dediklerimizi, kapımızı aralık bıraktık hep, kalbimizi boş bıraktık… Kimi anlarda ise sadece zamanın geçmesini bekledik çünkü eğer zaman geçerse iyileşir sandık acıları, unuturuz sandık asla unutmam dediğimiz insanları. Bekledikçe sandık, sandıkça bekledik sonra zaten yalan oldu hayatımız, kendi kendimizi kandırırken başkalarında bulduk suçu çünkü biz tüm bunları düşünmek istediğimiz için düşünürken bile masumduk. Etrafa çamur atmak için anlar kollayan biz nasıl suçlu olabilirdik ki ? Bir şeyleri beklerken , sanırken bile bizi bekletenlerde bulduk suçu, bizi sanmaya itenlerde bulduk.
Çünkü hiçbirimiz aynaya bakıp Ben Ne Yapıyorum diye sormaya cesaret edecek kadar büyük bir yürek yememiştik oysa ne denli büyük Kurban Bayramları yaşamıştık…