Alacalı bir renkti hayata tutunduğum an,Nefsin ürkek yalnızlığında,Nefret ediyordum zaman zaman,Sükutiliğe meyletmiş dilinden ,Bulanık pişmanlıklar sonrasında,Soylu, temiz kişi için ağlamalardan,Zihni yoran,Kırılıp dökülen arsız sevgi sözcüklerinden,Ve tüm yakıcı, kıyıcı zanlardan, Belki de kalbimdi en korkunç zindan . Okunma : 703 Bunu paylaş:FacebookTwitterWhatsAppBunu beğen:Beğen Yükleniyor... nejla_23 Bir yanıt yazın Yanıtı iptal etYorum yapabilmek için giriş yapmalısınız. Bu site, istenmeyenleri azaltmak için Akismet kullanıyor. Yorum verilerinizin nasıl işlendiği hakkında daha fazla bilgi edinin.