O zamanlar yoktuk. Ama bilmek için olmak gerekmiyor. Yoktum ama biliyorum. Bir ressamın kolunu ve ailesini aynı anda kaybettiğini.. Düşünün ki nasıl bir çaresizliktir, unutun. Bugün ressam değilsem, kolumu kaybetmediysem, ailem yanımdaysa, öperim kaderimi. Öpün kaderinizi. Ailem uzakta, hayatın acısını çiziyorum gözlerinize. Görün ki sadece bir kolun yokluğu, neleri götürüyor beraberinde. Biz iyi insanlarız. Çektiğimiz acıları, hüzünleri bir bilseniz. Sadece uzaktan izleseniz yeter. Bir savaşta değilseniz, kazandığınızı düşünmeyin. Çünkü kazanmak sadece düşmanı yenmek değildir. O savaşta sevdiğini kaybettikten sonra, ne kadar kazanabilir bir insan? Evet savaşı kazandınız, ama koca bir insanlığı göz göre göre kaybettiniz.