Geçmişin tozlu sayfaları arasında kalmış kir pas içindeki anılarım
Fotoğraflardaki onlarca kadın yüzü, kimisinin ellerinde çiçekler
Hiç sevemedim demetlenmiş çiçekleri onlar gibi
Ben çiçeklerin içinde koşmayı sevdim
O yüzden sevdiğim adamlar süslü çiçeklerle bana hakaret etmediler hiç
Anımsıyorum da sevdiğim erkeklerin gözbebeklerinde yokluk vardı çoğu zaman
Yokluk yutuyordu beni sonra tükürüyordu insafsızca ortalığa
İnce ince sızıyordu iç kanama geçirip iflas ediyordu inançlarım
Oyun alanlarına ait değildim ama çocukken severdim aslında
Bir sirk ucubesi gibi kalakalmıştım hokkabazların içinde
Umutlarımın kanatları yanıyordu her zirveye çıkışımda
Ardından dağılan kemiklerimi topluyordum yılmadan
Zor zamanlardı o zamanlar
Şimdi gölgem bile eğri büğrüyse bakamıyorsam gözlere
Hep o zamanlardaki yokluktan …
