Merhaba hayatıma anlam veren anlamsızlığım. Bugün pes ettim sonunda,dayanamadım. Seni kendi içimde daha fazla yaşamaya dayanamadım. İnsanlar da anlasınlar istedim,onlar da görsün. Sevmek nasıl olurmuş onlar da görsün istedim. Uğruna tüketeceğim kelimeler burda bundan sonra.
Ah be sevgilim,ne çok sevmiştim ben seni. Ben,ne denli vazgeçmiştim de kendimden,sen olmuştum. Ben,komple sen olmuştum. Gülümseyişini sevmiştim. Kirpiklerinin her biriyle konuşmak istemiştim. Tırnaklarına kadar sevmiştim be adam. Zaten gözlerin maviydi,gökyüzü gibi bakıyordun bana,nasıl aşık olmuştum o bakışına. Sen bana bir kere adımla hitap ettin,ben 3 gün mutluluğunu sürdüm,3 saat yanında kaldım,sen gibi kokuyor diye hala o tişörtümü giymeye kıyamıyorum. Unutmadım,sevgilim ben senin her yerini ezbere biliyorum. Özleyince,gözlerimin önünde yüzün beliriyor,gözlerini görüyorum,bakışlarını.. Kokunu duyuyorum sevgilim,sarılışını,öpüşünü bir daha hissediyorum ve bunu bilimin hiçbir dalı açıklayamaz. Aklıma senle gülüştüğümüz zamanlar geliyor,güldüğüm her şeye ağlıyorum bugünlerde. Sana gülmüştüm,yıllardır sana ağlıyorum. Ellerini özlüyorum sevgilim. Sen bir dokunsan,ben cennete ulaşıyordum zaten.
Herkes hikaye sevgilim. Her şey hikaye. Sen,tek gerçeksin. Şiir gibi değil de,destan gibi sevdim ben. Şimdikiler öyle diyor ‘şiir gibi sevmek’. Sevgilim,şiir kalbi büyük adamların işidir,ben destan gibi,roman gibi seviyorum. Dilden dile dolaşacak kadar çok seviyorum. Sonu geleceğini bilsem de başlayacak kadar çok seviyorum. Acını seviyorum ben senin,olmayışını bile seviyorum. Hayatım oluşunu seviyorum.
Bugünlerde çok sık aklımdasın. Düşünüyorum. Sadece seni düşünüyorum. Beynim,işlevini kaybetti sevgilim. Kalp zaten yerinde değil. Ben,kendimi sende unuttum,nolur bana geri getirme. Her hücremle,her hücrene aşığım. ‘Bir gün kitap olucaz senle’ demiştin. Kitap olucaz sevgilim. Ben,acılarımı kitap olarak yazıcam. O zaman okur musun? Bu kız çok acı çekmiş,ben ne yapmışım der misin? Sever misin beni? Ama bu insanlar gibi değil. Benim gibi. Benim gibi sever misin beni? Bir öpüşle 2 yıl yaşayabilir misin? Ya da tekrar görürüm umuduyla şehrin tüm sokaklarını gezer misin? Benim gibi sende beni bekler misin ilk buluştuğumuz yerde? Her defasında daha da çok çeker misin sigarayı ciğerlerine? Tüm bunlara razıysan,bu dünyada sana cenneti yaşatmaya razıyım ben. Sen,bana cehennemi gösterdin,ben sana cennet vaad ediyorum. Benimle ol,cennet bizim olsun sevgilim.
Yeter bence bu kadarı. Gözyaşlarım yazmamam için direniyor. Sigaram bitti,paketi arıyorum. Bir şarkı daha çalıyor Ahmet Kaya. Bu sefer ‘Kum Gibi’ diyor. “Martılar ağlardı çöplüklerde,biz seninle gülüşürdük.”. O çaldıkça sol yanım daha bir ağrıyor,benliğimi kaybediyorum. Yine kendimi sende buluyorum. Ama en kötüsü ne mi sevgilim,yokluğunu hissediyorum. Ben,gittiğin günden beri yokluğunu hissediyorum. En içimde. Tüm benliğimde. Bitmiyor be. Sen bitmiyorsun…
7 ağustos.