Kimi özlemlerin ( ya da öznelerin) ithaflarınsa kaçınılmaz bir şekilde zaman aşımına uğramaya yüz tuttuğu bu kent bir şekilde yaşamın geçirebilmiş olmak. İhtimaller üzerine yaşıyorum çoğu zaman; yaşama ihtimali. Hayatta biraz daha fazla yer tutmaya başladığında düşlere olan inancım da azalmaya başladığı belirsiz bir zamanda buldum kendimi yarı dolu yarı boş sayfaların ortasında. Yeryüzünde bakacak yer kalmadığı zaman, budur nedeni yazmamın. Artık yazıyorum- elde etmek istediklerime ulaşamadığım zamanlarda-, belki yine aynı zaman yazmaya olan inanç bir düğüm daha atıyor. Kaybetme korkusu da yok artık, yazmak var çünkü.
Mevsimsiz Sohbet