Bir Şarkı Konuştu Yalnızlığa…
Anlattı Taşıdığı Yükü.
“Unut.” Dedi Yalnızlık…
Bir Sessizlik Konuştu, anlattı umutsuzluğu yalnızlığa..
“Kader.” Dedi Yalnızlık…
Bir Yağmur Damlası Sordu Yalnızlığa ” Neden? ” Diye…
“Sebebi Aşk” Dedi Yalnızlık…
Bir Gözyaşı Haykırdı Umutsuzluğu. Umudu İstedi Ondan…
“Unut.” Dedi Yine, Yalnızlık…
Umutsuzluk Kahrını Anlattı Yalnızlığa.
“Suçsuzluk.” Dedi Yalnızlık…
“Aşk; Amansız Bir Hastalıktır.. Yağmurlar Hatırlatır Onu.
Aşk; Okyanusta Kaybolmuş Bir Yavru Balıktır.. Umutsuz.
Aşk; Umutsuzluktur, Umutsuzluk İse Suçsuz…
Aşk; Mesafedir, Zamandır…
Aşk; Sessizliktir Yeri Gelince, Bazense Haykırmak Avaz Avaz…
Aşk; Bir Şarkının Anlatmak İstediği Her Şeydir.” Dedi Ve Ekledi Yalnızlık;
“Aşk; Kanadı Kırık Bir Kuş, Annesini Kaybetmiş Bir Çocuktur..
Aşk; Zindana Atılmış Bir Gerçektir…”
Kendinden Bahsetmedi Yalnızlık…
Oysa ki Aşk;
Başlı Başına Yalnızlıktı…
2 comments
Güzel şiir olmuş tebrik ederim. Ama lütfen bağışla, sadece merak ediyorum. Neden kelimeler büyük harfle başlıyor?
Neden büyük harfle başlıyor.. güzel soru. Bu şiiri yazalı yaklaşık 2 sene oldu. Şiirlerimi bilgisayarıma aktarırken öyle yazmışım.. kopyala yapıştır yaptım. Neden büyük yazdığıma gelince o zamanlar sanırım biraz kendimi beğenmiştim. Kesinlikle kasten yapılan bir şey olmadığını hatırlıyorum. 🙂 Psikolojiye bağlıdır herhalde.. 🙂