Nefes alıyoruz, nefes veriyoruz,
Nefes alıyoruz, nefes veriyoruz.
Alıyoruz, veriyoruz..
Peki ya bir gün alıp da veremezsek ? Yaptıklarımıza, yaşadıklarımıza, söylediklerimize değil de; yapamadıklarımız, yaşayamadıklarımız, söyleyemediklerimiz için pişman olmaz mıyız asıl ? İçimizde ukde kalanlara.. Ya da içimizde kalamayanlara..
Soğuk bir rüzgar estiğinde, sonbaharda açık bırakılan pencereden iliklerimize kadar gelen o kokuları, duyguları huzuru kaybetmeye yaklaşıyorsak ? Şuan sahibiz diye kıymetini bilmiyorsak sonbaharın ? Yaz geldiğinde, akşam sıcağında özlemez miyiz o esintiyi…