Yoruldum.Oturdum bir köşede sessizliği dinledim.Az biraz yazdım.Baya yazdım..İnsanın kendine konuşması delilik mi bilmem ama iyileştirme etkisi olduğunu kabul etmeliler bence.Deliliğin zararlı bir şey olduğunu da pek düşünüyor değilim açıkcası.Dünya düz diyorsunuz o gün ona inanıyorsunuz ertesi gün kare yada üçgen olduğuna.Gökyüzü pembe diyorsunuz ve bir günlükte olsa pembe bir gökyüzünün altında yaşıyorsunuz.Belkide insanların öteleştirdiği,ezdiği,acıdığı herşey daha umutludur.Daha anlamlı yada.Belkide büyütüyoruz.Yaşamı,günü,ertesi günü.Hep düşünce.İnsanı yoruyor.Düşüncesizleştiriyor.Huzursuzlaştırıyor.Doğruyu görmeye neden oluyor.Halbuki zart zurt yaşamak gerekiyor belki hayatı.Kendini putlaştırıp herkesi hiçleştirmek gerekiyor.Belkide insan olmak bunu gerektiriyor.Zor zanaat insan olmak.İnsan kalmak.Hepimiz birbirimizin pimini çekmek için hazırlanmışız sanki.Kurulu oyuncaklar gibiyiz.İşin özü;ben yoruldum.İnsanlara anlam yüklemeye çalışmaktan,niye diye sormaktan,aldığım cevaplardan..