Uçurumlar korkuturmuş insanları
En güzel mevsimde uçmaya başlarmış renkli kuşlar
Üzerimdeki kan
Bağışlayıversin beni
Karşımda duran
Saçları uzun olan insan
O kadar çabuk olamaz sanırsam
Birazcık ağaçta kalan son yaprak gibi
Düşmeyi bekliyorum
Veyahut düşmeden baharın gelmesini
Birazcık da kömür kokulu,kirli bir şehir gibiyim
Rüzgarı beklerim her gece
Bazen de
Bir yıldız tarafından kirlenmiş
Kocaman bir yaranın
Acıtan feryatlarını duyar gibiyimdir
Şimdi gözlerimi açamaz haldeyim
Biri sanki gözüme ışık tutuyor
Güneş mi o yoksa?
Sen misin yoksa ?
Onlar mı yoksa ?
Kim yoksa ?
Cevap veremiyorum
Oturduğum koltuklar dile gelmeye başladı
Sigaram bile
Sigaram bile
Benim için yanmıyor artık
Başımı koyduğum yastık benden çekiniyor
Yorgan üzerime örtünmemek için türlü oyunlar oynuyor benimle
Eşyalar,çoğu giden insanlar gibi
Alevler içimdeki ormanlarda
Ellerim guruldayan karnımın üzerinde
En son sevdiğim kadınıda biraz önce alevlerin içine attım
Kimse yok artık
Bir ben varım
Bir de bana düşman eşyalar
Uçurumlar korkuturmuş beni
En güzel mevsimde uçmaya başlasam
Kurtulurum belki
Uçurumlar korkuturmuş insanları