Tükendik…
Saatler vururken gecenin sessizlik dakikalarına,
Son kuş cıvıltısı sustuğunda gezegenin en ücra köşesinde,
Göç yolunu kaybetmiş bir kuşun çaresiz kanat çırpışları gibi tükendik.
Yürünen yolların üzerine yazdığımız anıları silerek,
Her iki yüreğe yüklenen anlamlara küfür edip sayarak,
İnce belli bir bardağın içinde dumanı tüten çay gibi,
Sigaranın son dumanına denk getiremeden tükendik.
Soyutlandık her seferinde kovaladığımız her hayalin ardından,
Ve gözler öyle hasret kaldı ki uykuya direnmekten,
Direncimiz tükendi, hayallerimiz tükendi ;
Velhasıl tükendik usta, yorgun düştüğümüzden.