Bilmem kac yüzyıllık dünyanın bir iki üç tıp’cılarıyız hepimiz şairin dediği gibi sus deyip adınla başlamıyoruZ sus deyip göZlerimizi konuşturuyoruz. koşmaktan bitap düştük yorgunuz ama her şeye rağmen umutluyuzhem de hiç sebep yokken bir de üstüne üstelik gülmek eylemi yuZunden göz hapsindeyiZ de takmamak denilen eyleme sığınıyoruz. Doğru doğru biz hep kaçıyoruZ ondan bundan şundan en çok da aynada gördüğümüz benden senden ondan. Tekil şahışlıgımıza ragmen çogul şahıstan İçimizdeki gök gürültülü sağnak yağıştan Olmayan dil kemiğimizden Boğazımıza diZilmiş, kelimelerden Hecelerden Seslerden Tek başına olmaktan korkan harflerden