Merhaba…
ceviz kabuğunu doldurmayan sebeplerden yazmıştım o yazıyı;
“Son 1; yalanlarımdan arınmak için sayıyorum.”
Bilmiyordum ertesi gün öleceğimi, kimse bilmiyordu o’ndan başka… Bana o cümleyi kurduran, bana o gün ölümü gönderen, nefes sayımı hatta saniyeme kadar ömür biçenden başka kimse bilmiyordu…
“-Gördün mü ne yazmış?” cümleleri ile uğurlanıyorum.
Garip azizim; herkes, beni bu tavaffukla hatırlıyor artık… Çok kalan cümlem var içimde, keşke söyleyebilseydim dediğim. Çok kalan cümlen var içinde değil mi? Ben giderken…
Şimdi, söylediğin, söylemediğin bütün kelimelerini çalıyorum.
Hoşça kal…