Kimsesiz birinin hayattan bir beklentisi kalmamış gibi, kafayı yemeye ramak kala yazıyorum yine bunları.
Bugün değişik bir kadın tanıdım, yıllardır onu tanıyormuş gibi hissettiğim kadın olan kadını. Beni benliğimden çıkaran kadını, maviye aşık olduğunu iddia eden kadını. Solmaya yüz tutmuş, nefret dolu düşüncelerimin soluğunda tanıdım bu kadını. Söylediklerini duymuyor gibi konuşuyordu bana. Kulakları daha önce hiç duymamış gibi bağırıyordu bana. Gözleri hiç görmemiş gibi kördü bugün bana.
Ağzı hiç konuşmamış gibi sustu sonra bana. Ve kalbi hiç atmamış gibi bıraktı herşeyi bir kenera.
Sonra.. Sonra ne mi oldu ? Hiçbir şey olmamış gibi baktı dalgasına.
Ben bugun çok iyi tanidigim dedigim kadini tanimamisim.
Sigaramı yaktigim da sadece yanan sigaram olmadi, içim buram buram yandi sigmadi Antalya’ya. Sonra bir sigara daha yaktim bu sefer yanan sadece içim olmadi, çevremde ne varsa, kim varsa benimle birlikte kül oldu.
Ben artik sonrasini düşünmediğim sonlardayim.