Kalkabilir miyim acaba şu an oturduğum kırmızı kanepeden?
Anlatabilir miyim içinde bulunduğum durumu?
Herhalde biraz zor olacak benim için
Bekleyenlerime haykırmak isterdim
Zaıflayan yakın ilişkilerime söylemek isterdim
Zayıflamasın hiçbir şey,bir insan hariç başka hiçbir şey zayıflamasın
Gökyüzü insanı yine sevsin,Olur mu?
Sarılabilmeyi becerebilen insanlar garip gelebilir bana
Şaşırmayın sakın,sakın şaşırmayın
Ben hiçbir insanın bir insana sarılabildiğini görmedim daha
Sadece,iki kadeh içtikten sonra sarılabilenleri gördüm
Tam aksine yaşayabildim,yarım ölçekli içinde deniz kabukları olan hayatımı
Tam aksine hiç de göründüğü gibi değil
Tam aksine tam da göründüğü gibi
Bir insan daha nasıl “tam aksine”olabilir ki?
Anlayanlar yüzüme gülsün
Mesela şu koskoca deniz
Aslında görünmeyen su damlacıklarından oluşuyor
Hiçbir şey görünmez bu hayatta
Güzel kadınlar da görünmez
Kendi kendimize görünürüz sadece
Sen en son ne zaman aynaya baktın?
Ben en son ne zaman aynaya baktım?
Sorabilirdim aslında
Saatlerle dost olduğum o günler de içime vuran dalgaların nedenini
Sorabilirdim aslında
Yıldızların insanları neden öldürdüğünü
Sakın inanma gecelere
Sakın inanma bitecek mevsimlere
Ve gözünden bir damla yaş akmadan
Yaşamaya başlama
Ben hep tam aksine yaşıyorum
Güzel oluyor,hoşlanıyorum
Buhranlar halinde
Ve kimi zamanlar dalgaları alıyorum avuçlarımın arasına
O koskoca dev dalgaları
Elimle sıkıyorum
Kırmızı kanepelere sürüklüyorum
O koskoca dev dalgaları tam aksine sürüklüyorum
Dalgaların br gün durgunlaşmasını beklemek umuduyla yaşıyorum
Umut diye bir insan tanıdım
O da tam aksine yaşadı hayatı
Hiçbir zaman hiçbir şeye umutlanmadı
Umut ile bir yok oluşta tanıştım