Sustu bir çiçek önümde tam açarken
Tam açılırken tekrar kapandı bir yorgan
Soğuk hava dalgaları vuruyor yüzüme
Yüzüme vuruyor soğuk bir güneş
Şimdi
Şimdi
Çok geç olmadan
Kapanacak gözlerim
Çok geç olmadan bir anne ölecek
Ölecek bir şehir çok geç olmadan
Sanırsam rüzgar çıkartıyor bu sesleri
İçimi titreten soğuk güneşleri
Sanırsam bu sesler getiriyor
Sanırsam çok geç olmayacak
Saçlarım yıldızlara uzanıyor
Akıl almaz bir haldeyim
Hiçbir şeyin alamayacağı bir haldeyim
Bir yaratığa benziyor olabilirim
Henüz aynaya bakmadım
O gücü bulamadım kendimde
O gücü bulamadım,dokunduğum küllerde
İçimde sürüsüne soğuk güneşler var
Kar ve harfler
Kar ve harfler müzik eşliğinde uçuşup duruyor
Ellerim bir kalemin içinde farklı dünyalar arıyor
Sararmış topraklar,Sönen sokak lambaları hiçbir şey hatırlatmıyor
Karşımda duran gerçek ve doğru insanlara
Gözlerim ilginç yerlere bakıyor
Gerçeklik sadeliktir diyorum
Gerçeklik sadeliktir ki böyle olmasa bu kar bu kadar sade yağmaz
İçimdeki soğuk güneşler devamlı doğmaz
Soğuk ve ölen güneşler
Çok sıkıldım artık
Artık çok sıkıldım bu sadelikten
Dursun artık bu kar ve batsın içimdeki soğuk güneşler
Şarkının bitmesine az kaldı
Yüzümü kirletmeye az kaldı
Sabrettim ama bir türlü bulamadım
Biten ve ısıtamayan dudaklarım ve de hareketsiz bacaklarım
Tırnaklarımla parmaklarımın buluştuğu çizgi de
Beliren büyük gölgeler var
Sonu gelmeyen uzun gölgeler
Artık bitirmeliyim
Soğuk güneşleri batırmalıyım
Sahi ne zaman duracak bu kar
Bu sadelik ne zaman duracak?
Ben ne zaman duracağım
Ne zaman batacak soğuk güneşler?