Sevmek, bir insanı sevmekle başlar her şey.
Sait Faik ABASIYANIK
Yağmurlu bir havada tek başına yürürken yağmur değil yalnızlık yağar şemsiyene. Islanmaktan korusa da seni şemsiyen gözlerin ıslanır, için üşür. Koca bir kentin içinde sıkışıp kalırsın, bacası tüten evlere hasret duyarsın. Zaman ansızın geçip gitmiştir, yanıbaşından geçmiştir. El yordamı arar dururken hayatı başka hayatlara çarpar elin. Geçip giden zaman ispanyol paçalı bir mazi oluverir. Falanca gün falanca yerde aşık olursun. Ciğerlerine doldurduğun hava daha temiz, güneş daha sıcak, insanlar daha bir güzel gelir. Her sıfattan önce bencildir insanoğlu. Daha hamuru karılırken bencildir. Sevmek temizler insanı, sıyırıp atar bencilliğini. Sevince insan kendini unutur, bildiği her şeyi unutur, en çok da ‘ben’ zamirini kullanmayı unutur. Gün geçtikçe güçlenir sevgi. Sonunda insanın kendisinden bile güçlü olur ve ona yenilir insan. Saatler geçerken, yelkovanlar hayatı kovalarken bir dal tutmuşsundur bir tek senin için kırılmayan. Bir rüzgâr gibi esse zaman seni koparamaz artık hayattan. Evrende kapladığın alan artar, kalbin koca bir aşkı taşır ve bedeninin ağırlığı artar. ‘İnsan evrende gövdesi kadar değil yüreği kadar yer kaplar.’ Aşıkken dinlediğin müziğin notaları kalbine değer, okuduğun şiirin mısraları içinde gezinirsin, sayfalar dolusu yer ararsın kendine yine de sığamazsın hiçbir kelimenin içine. En ücra satırlara saklanırsın. Bir tek onun eli değer saklandığın yere, aynı dizede buluşursunuz. Bir insanı sevmekle başlar her şey. Bir insanı sevince insan olursun. Aşktır insanın vitamini, aşkın kabuğundadır. Sevgidir insanın özü, geriye kalan posasıdır, geriye kalan yalnızlıktır. İnsan sevdikçe özünü bulur, buldukça yalnızlığını unutur. Yeni bir damar bağlanır insanın yüreğine, yeni bir kan gezinir bedeninde. Bundan ileri gelir kalbinin her zamankinden farklı atışı. Bir değişimin içine girer insan. Sevmek insanı büsbütün değiştirir, yeniden başlar hayata insan. Emeklemez, tökezlemez, koşaradım gider sevgiye. Nefesi kesik, boğazı kuru, kan ter içinde gider. Varınca soluklanmaya başlar, sonsuzluğu solur. Her şey bir insanı sevmekle başlar ve bir insanı sevmekle biter.
Kübra AKKAYA
1 comment
kendimi buldum.eline sağlık