Sevgilim;
Bu satırları senden artık vazgeçtiğimi söylemek için yazıyorum. Bir daha hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını, seni görmeyeceğimi; seni sevmekten, beklemekten ne kadar yorulduğumu ve seni paylaşma düşüncesine katlanamadığım için yazıyorum.
Çok denedim. Senin olmayı, senin için her şeyi yapmayı, gözünün içinde kendimi görmek için çok uğraştım.
Bir gülüşünün, bir sözünün, bir acının, bir mutluluğunun benim olması için nelerimi vermezdim. Ancak olmadı. Sana kendimi ne yaptıysam sevdiremedim. Onca sevgimle bana kendimi sadece değersiz hissettirdin. Beni bir hiç olduğuma, çaresiz olduğuma inandırdın.
Bana baktın.
Üstelik beni gördün… Çırpınışımı gördün…
Nasıl bir savaş verdiğimi, sevgimin altında nasıl ezildiğimi gördün. Kendimi her çiğneyişime şahit oldun.
Ve sadece izledin.
Gözün açık gittim ben sevdiğim…
Düştüm, kaç kere sayısını ben bile unuttum. Ve her seferinde beni iten sen oldun.
Şimdi bütün bunlar anlamsız biliyorum. Senin için zaten hiçbir zaman bir anlamı olmadı. Ben de gidiyorum artık, fazlalık olduğum bu kapıdan.
Kendine iyi bak sevdiğim. Çünkü ayağın her takıldığında seni kaldıracak bir ben yok artık yanında.
En iyi yaptığın şeyi yap ve kendine iyi bak…