her adımda , her nefeste kırbaçlanan bir yalnızlığım!
adım, adım üstüme sinen ,
kokusu varlığı olmayanın yarattığı,
seçip bilerek bırakılmış kuru kuru yapraklar ,
belkide ölmeye şaadet , son baharlar bahaneydi,
ölümü beklemekle hükümlü ,belki;
bir kaç adım ötede herkes ölecekti ,,