Sesin hayat ezgime nakarat oldu olalı
Sessiz şafaklar söküyor her sabah.
Uzaklar daha uzak olurken
Yakınlardan çıt çıkmıyor.
Ellerim bir başka gidiyor
Aklım başıma geliyor mısralarda.
Sana koşan umutlarıma
Gözlerinde kaybolan sessiz sedalarıma,
Yetmiyor bir umut daha ekliyorum.
Havuçla başka bir havuç arasında kalan
Ahmak tavşanlar gibi,
Senle başka bir sen arasında
Gidip geliyorum.
Gidip gelen dalgalar gibi.
Karanlıkta oturan,
Etrafı, cılız sarma sigara ucuyla aydınlatan
İhtiyarlarla yarışıyor kudretli sabrım.
Aşk’tan söz açılıyor…
Kalkıp gidiyorum.
Kulaklarıma dolan sesinde bulduğum şeyse eğer Aşk,
Paylaşmak istemiyorum.
Sonra uzaklardan bir söz yapışıyor duvarlara.
Boyalar kalkıyor, alçılar dökülüyor,
İlk kez gelen yada son kez giden insanlar gibi
Sözün karşısında çırılçıplak kalıyorlar.
Aşk; ufukta bir ince çizgi
Aşk; kulaklarıma çalınan en güzel ezgi.