Olabilir misin eskisi gibi ? 3 yaşındaki gibi,8 yaşındaki gibi ,mesela 17 yaşındaki gibi olabilir misin ? Aynı masumlukla,aynı duygularla aynı şeyleri yaşayabilir misin? Ne kadar sıklıkla hiç değişmediğini düşünürsün ve en önemlisi buna ne kadar kendini inandırırsın ? Bizim pijama kollarımız vardı hatırla , ağladığımızda göz yaşımıza mendil olan.O zaman utanmazdık hıçkırıklarımızdan,gözümüzden süzülen yaşlardan….Bizim bilyelerimiz vardı göz alabildiğine parlayan.Ama işte geçmişti ve geçmişte kalan… Ne oldu da böyle olduk diye sormaz mısın peki kendine? Beni kim,nasıl değiştirdi diye ? Ben cevabını buldum içimdeki fırtınalara göz yumarak ve onlara göğüs gererek cevabımı aldım yüreğimin en derinlerinden gelen sese boyun eğerek…Bazısı gelirken bazısı ise giderken almıştı içimizdeki çocuktan…İşte şimdi ise ne pijama kollarımız kaldı ne de baş döndüren bilyelerimiz. En önemlisi ise ne de içimizdeki çocuk kaldı…Şimdi kalan enkazda ağlamaktan utandığı için gülen,hıçkırıklarını yutan,içindeki çocuğun ölümüne şahit olan,herkesle ve her şeyle dalga geçen bir insan kaldı…Sanırım büyümek buydu…Bir daha eskisi gibi olamamaktı..