Annemin kocaman öpücüğüyle
güne gözlerimi açtım.Koridorda
tuvalate kadar gidebilmek için
kötü kalpli bir sürü kişiyle
savaşmam gerekiyordu.Oysa
benim süper kahramanım vardı
”Baba!” Diye
bağırdım.Kahramanım hemen
geldi elimi tuttu ve beni götürdü
onunlayken hiç korkmuyordum
elimi tuttuğunda o kadar güven
veriyordu ki..
Birkez daha babamın süper
kahraman olduğuna emin
olmuştum.
Okula da süper kahramanım
sayesinde çabucak
yetiştim.Okulda her zaman ki
gibi Umut ‘ a babamın süper
güçleri olduğunu anlatıım öve
öve biteremezdim..
Son derse girecekken
öğretmenimiz babamın geldiğini
söyledi.İşte dedim süper
kahramanım beni kurtarmaya
geldi.
Babamla okuldan çıktık ama
süper kahramanım çok değişmişti
ilk defa onu tanıyamıyordum..
Elini tutmuştum ama artık o
güven yoktu elinde..Eli
titriyordu.Eli terliyordu süper
kahramanımın..
Kendi kendime bu benim babam
değil olamaz diyordum.
İlk kez babamdan bu kadar
çekinerek ve korkarak bir soru
sordum ”Nereye Gidiyoruz?”
Babam Annen ve Kardeşinin
yanına dedi hemen sanki bu
soruyu bekliyor gibiydi..
Birşey söylemedim çünkü o en
çok güvendiğim kişiydi o benim
hala süper kahramanımdı..
Geldiğimiz yer bir inşaattı..En
üst kata geldik ve Babam süper
kahramanım beni var gücüyle
aşağı doğru itti.
”Baba!” diyebildim sadece..
Sonra bana ne mi oldu? Ben
öldüm.
Sizi hiç kahramanınız öldürdü
mü ?
Cebrail Vural 05.03.2014
http://www.internetajans.com/
kayseride-baba-
katliami-59605.html Olayından
esinlenerek yazılmıştır..
Cebrail Vural
twitter.com/rahatadami
17 Yaş-Mardin
Mail : Cebrailvural@outlook.com