NOKSAN
Bakmışsın endişe gökyüzüne vurmuş,
Martılar upuzun bir yol izlemekte.
Sağa bakıyorum çocuk;
Sola bakıyorum çocuk.
Korkuyu hissediyorum,yolumu değiştiriyorum;
Diğer yolda,başka bir korku.
Nereye baksam bina görüyorum.
Sahi,ağaçlar nerde?
Anne,neden bana korkuyla bakıyorsun?
Baba,babacığım neden dışarı çıkarken “dikkat et” diyorsun?
Henüz haberim yok bu acımasız bedenimden,
Kulağımda yankılanan çığlıkla;
Sıçradım.
Nerdeyim ben şimdi?
Neden kız çocukları gülmüyor?
Bağırma sesleri duyuyorum,
Kaya gibi sağlam duvarların ardından.
Uçan kuşun kanadına, ak gülün rengine kanarsın
Kanarsın da nereye kadar yanarsın?
Hani gitmek istersinde
Arkadandan çeken biri olur ya
Hani çığlık atmak istersin de
Ağzını kapatan bir çift el olur ya
Tamam tamam,
Ben şimdi uyuyorum
Uyursam geçicek, biliyorum.
Uyandım,geçmedi.
Islak gözlerimle etrafa bakıp;
Hiçbişey olmamış gibi gülümsüyorum.
YAREN TEKDAL