Bize tatil dedikleri yukarıdakilerden arda kalan kırıntılardan başka bir şey değil.Zamanımızı veriyor,bedenlerimizi yıpratıyoruz.Daha çok para kazandırıyoruz,Çocuklarını güvenli ve iyi geleceğe hazırlamaları için kendi geleceğimizi hiçe sayıyoruz.Durmak nedir bilmiyoruz.Üretiyoruz,tüketiyoruz.Dolaylı yoldan kendi mezarımızı kazıyoruz.Hepimize taktılar at gözlüklerini onların götürdüğü yoldan başka bir yol göremiyoruz.Dizginler onlarda nereye çekerlerse o yöne hareket ediyoruz.Kıyaslanıyoruz !,Kim daha düşünemiyor ise hangimiz daha köleliğe uygunsa.Onların daha çok kazanmaları için birbirimizle yarışıyoruz,Öylesine burhanın içindeyiz ki bunca olanlardan bir haber yaşayıp gidiyoruz.Kim neden ne yaptığının farkında dahi olmuyor.Etrafımdakiler sürekli ”Neyin var ?” diye soruyorlar.
-Son zamanlarda mutsuz görünüyorsun ‘Neyin var ?
iyiyim sorun yok,maskem var bak o konuşuyor sizinle,İstediğiniz gibi gülümsüyorum gerek de kalmadı artık nasılsınız diye sormana,Gülüyorsam iyiyimdir nasılsa…
Hayır hayır,İçime kusmuyorum size nefretimi,Tabi ki dinliyorum gereksiz iş sohbetlerinizi,Bende senin kadar merak ediyorum Şu kancığın yeni sevgilisini.İş verenlerin gurur kaynağıyım, Başımı okşarlar ‘İşleri iyi idare ediyorsun ‘ dediklerinde tıpkı sizin gibi iliklerime kadar sadakat ederim onlara.Sizin kadar da ihtiyacım var onların sevgisine.”SİZİN NEYİNİZ VAR ?”.Kim köreltti duygularınızı,Ne oldu o canım samimiyetinize ,Kim yaptı bizi piyon ?,Kimler soktu bu yarışın içine bizi.Cesaretimize ne oldu!.Pardon ama ‘Neyiniz var sizin?’…