Bir vakit derin bir uykuya dalınca
Sen de göreceksin papatyaların mavi açtığını
Etraftaki tüm mavileri seçeceksin siyahla beyazdan
Ve geçeceksin tüm renkleri maviye gelene kadar
Şair olacaksan, bir tek mavi kalemle yazacaksın
Maviyi yazacaksın en çok, denizi ve asumanı
Öyle kaplayacak ki muhayyileni mavi,
Ufuktaki kızıllığı bile görmeyeceksin
Hatta siyahla beyazı bile maviden sayacaksın.
Düşler kuracaksın gözlerindeki karanlığı unutarak
Düşünde bile maviye dokunacaksın
Mahbubun mavi olacak
Maşukun, cananın mavi olacak
Öyle ki, evladın ve dahi canından bir parça olacak mavi.
Vakit geçecek, uyanacaksın rüyadan
Göreceksin dünyanın öyle çok da mavi olmadığını
Asumandan ve ummanlardan ziyade mavi kalmadığını
Uyanacaksın
Ağlayacaksın belki
Ve unutacaksın o mavi rüyayı
Her şey gibi..
Şaire-i afak