KIRMIZILI BİR KADIN
Benim bir kırmızı rujum vardı her gün sürdüğüm,
Hiç değiştirmedim.
Konuşurken seninle,
Kızıl dudaklarıma değmesini beklerdim
Senin kara nefesinin.
Söyleyemediklerimi belki hissedersin diye
Hiç değiştirmedim işte kırmızıyı.
Sen güzelce oynayabilesin diye hep açtım saçlarımı,
Belki hayallerim senin de gözlerin de canlanır diye.
İçimdeki üşüyen kıza bir umut ol
Sen her zaman bir selam ver ona.
Ben güzel kadınlardan değilim, sevilmek nedir bilmem
Bir, sevmeyi bilmişim,
Gururu ayaklar altına alarak.
Senin gibi korkak değilim,
Bir koltuğun arkasına saklanan çocuk kadar masunsun ama
Bir anne gibi seni bulmamı bekliyorsun.
Dualar ettirme bana
Duşun soğuk suyu bile acıtmaz artık
Senin akıttırdığın dolu gibi sert göz yaşlarım kadar.
Şiirler yazsam da bilmeyeceksin
Kim olduğunu düşünmeyeceksin.
Benim bir süper kahramanım olmadı,
Baba özlemiyle büyüyen bir kıza hayal kurdutma
Ölüm acısını bilmem ben,
Hayattayken özlediklerim yeter bana
Sen de gittin ya şimdi
Halbuki ben seni babamın her işten dönüşü gibi bekledim.
Tehlikeli oyunları sevdim,
İmkansıza aşık oldum.
Rüzgarda uçan hayallerimi tuttum,
Bana aşık olma ihtimaline sarıldım.