Bir otobüs vurmaya gideceğim
Vardiya saatinde yoksul bir şoförün
Uzay boşluğundaki sessiz sıra kapmalarındaki yolcuların
Tahliyesi acil gerekiyor.
Zamanın tozunu kaldıracağım ucuz kristaller
Hayati değerlerimi yaralamaya kalkerken kırık
Ah nasıl da unuturum
Kireç bir elden dökülmüştü yüzün
Yüzün son seferinde kalkıp gidiyordu bir adama
Kalabalık geniş gövdesinde otobüsün
Mutluluğun her telden çalıyordu kulaklığında
Ben ellerimde bir kabız ağrısı
Otobüsü vurmaya gideceğim.
Sevgili kuşlar
Rıhtımda göğe voltasını atar, kapalı cepheler
Binalar biraz fırınların yanık metal karası
Her kıpırtıyı aşk sanan zavallılar boğaya doğru ilerliyor
Barlar sokağında mayhoş bir ağız kokusu
Eve gitmen gerekiyor,
Çünkü sahici bir yalana ihtiyacın var.
Ben otobüsü vurmaya gideceğim
Sevgilim
Bir ölüyü arıyor arama kurtarma köpekleri
Ataşehir’de istasyona gizleniyor yaralı otobüsler
Ben biraz daha mavi mucidi şair
Sen baya baya kanser emziren anne
Ve süzülmüş pastoral şiirler çıkıyor alnından.
Ben o otobüsü öldüreceğim
Tişörtsüz yağlı bir vücut
Lastik değiştiren bir genç kuşanıp
Çıkacağım işin içinden.
Ben o otobüsü öldüreceğim
Çünkü boş dönüyorlar artık.
RIZA ÇELİK / instagram @ clk.riza