Evime gidiyorum. Özledim herkesi. Annemi, babamı. Dün kar yağdı. Her yer bembeyaz. Kar tanelerinin yüzüme düşmesini seviyorum. Kar çocuklaştırıyor beni. Sonra aklıma sen geliyorsun. Seninle karın altında el ele gülerek yürüdüğümüzü düşünüyorum. Otobüs camından dışarı bakıyorum. Yavaş yavaş ilerliyoruz. Hava soğuk. Dağlar bembeyaz. O dağların tepesinden yuvarlanlanmak istiyorum. Yatmak, gökyüzünü seyretmek. Düşüncelere dalıyorum. Yapacak çok bir şeyim de yok. Göksel dinliyorum. ” Kabahat sende değil, seni sevende” Bende. Bile bile girdiğim hayal girdabında boğuluyorum. Sadece yeniden aşık olmayı bekliyorum. Beni senin gibi saracak güçlü bir omuz. Sen ol istiyorum aslında. Ben oraya gidiyorum. Sen orada yoksun. Orada bizim seneler önce yaşadığımız anılarımız var. Gittiğin gibi gelmesini neden bilmiyorsun? Ya da benim gelmeme izin vermiyorsun?