Kafamın içi susmak bilmiyor.
Kafamın içi durmak bilmiyor.
Saniyeler içinde kendi kendine bin bir çeşit senaryolar kuruyor.
İyi hiçbir fikir çıkmıyor aklımdan.
Eskiden sınıfta çok konuştuğumda çiçek ol derlerdi.
Çiçek olunca konuşma hakkın olmazdı.
Uslu bir şekilde oturman gerekirdi.
Kafanın içine çiçek ol diyemiyorsun ki.
Çiçek ol, biraz sus diyemiyorsun.
O hep bildiğini okuyor.
O hep,
İnatla,
En kötü fikirleri seçip onları bağırıyor.
Sessize de alamıyorsun.
Sabahları kurduğun alarm gibi.
Hep bağırıyor.
Susturamıyorsun.
Düşünme bunları.
Ne olduysa oldu,
Ne olacaksa olacak.
Bırak.
Diyemiyorsun işte.