İnsan bağlanabilirmiş bir buluta
Veya serseri bir rüzgara
Gelebilirmiş bir yerden insanın en derin köşesine bir kuş
Uçarak…
Sararabilirmiş bir yaprak
Ve bir kar siyah yağabilirmiş istediği zaman
Kediler de köpekleri öldürebilirmiş
Sonra rüyaların içinden çıkamaz oluruz
Aynı anda rengarenk bir çiçekle ve iğrenç bir hayvanla karşı karşıya geliriz
Midemiz bulanır, başımız döner
Türlü vedalaşmalar ve terkedilmeler gelir aklımıza
Susarız
Bir kelebeğin çıkardığı sesle aynı orantıda çığlık atarız
Nefesimiz ağzımızda kalır
Şaşırırız bu duruma
Çöp tenekeleri, Bütün çöp tenekeleri bize döner
Bir büyük ağacın en tepesinden izleriz akşam maviliğini
Zamanlar önce biz yine böyle hissetmiştik
Zamanlar önce bir bulut uyandırırdı bizi
Dağılıyor
Bulanıyor
Karışıyor
Gerçekliğim yerle bir oldu
Korkmaya gerek yok bence
Ki korksakta annemiz bizi korur
O hep bizi korur
En temiz duygularıyla ve de karşılıksız
Hadi o zaman yola çıkma vakti
Ne bir kasırga içinde ne bir festivalin içinde olmak istiyorum
Sonunu bilmediğim bir yol
Bırakalım eğlenen eğlensin
Hayat sadece bir pire büyüklüğünde değil mi?
Sanmayın bu duygularımın bir güzellikten doğduğunu
Sadece bir çıkmazdayım
Maviliğin üzerindeyim
Altımda bir okyanus
Kafamın içinde bir yolcu gemisi
Birilerini taşıyorum
Gitmek istedikleri yerlere götürüyorum
Gitmek istedikleri yerlere
Ama ben gidemiyorum gitmek istediğim yerlere ve insanlara
Sefaletim aklıma geldikçe yine bazıları benle oyun oynuyor
Elimdeki yara izlerini yüzüme bulaştırıyorum
Ben, ben kafamın içindeki gemiyle istediğim yere hiç gidemedim ki
Devamlı başka insanları götürdüm
Başka insanları