Sabah olup pencerenin perdelerini araladığın anda odana sızan güneş ışığıdır kadın.İçini dolduran neşe,vücudunu sarıp sarmalayan huzur,karanlığını aydınlatandır o.
Tek kaynağıdır evi,beyi,yavrusu.Kadın olmak demek;dünyaya güneş olmak demek,aydınlatmak tüm zihinleri ve olayları.Yalnızca aydınlatmak mı.Isıtmak aynı zamanda kalpleri,eritmek buz tutmuş vicdanları.Ve akıp gitmek zamana aldırış etmeden.Sonbaharda rüzgara karşı direnen ağaçtaki son yapraktır kadın.Yapayalnız kalıverir hiç beklemediği bir anda yaprak misali.Hüznün canyoldaşı,dinginliğin başkentidir başlı başına.
Kadın renktir.Kimi zaman saflığın,temizliğin simgesidir;bembeyazdır.Kimi zamansa matem abidesidir;simsiyahtır.Ama güçlüdür de.Bazen sonsuzluktur;mavidir.Bazen ise yeşil giyinmiştir;huzurdur.Asla vazgeçmez kırmızıdan;azimli ve kararlıdır.Yeri geldi mi en parlak ve dikkat çekicidir;sarıdır.Zekası,inceliği kimsede yoktur başka.Bazen asaletin simgesidir;mordur.Neşesi yerindedir bazen;pembedir.Şöyle savurdu mu eteğini,ruhun rüzgarlarına kayar.Başlı başına hayattır kadın.
Sever kadın; hem de çok sever.Öyle bir sever ki,seni elinin tersi ile değil avucunun içi ile kavrar.Sana yüreği ile güvenir.İlmek ilmek dokur hayatını.Gözünün nurunu akıtır kalbine.Düğümlere yer vermez dokumasında.Yapıcıdır her zaman;yıkıcılığa yer yoktur lügatında.Sevgi emektir;emekse kadın.
Birgün dediler kadına:”Kelebek olacaksın dünyada.”Gülümsedi kadın.Kanatlanıp uçmak istedi bir an önce.Mutlulukla konmak istedi bir çiçekten öbürüne.Görmek istedi anaları,babaları,çocukları.Bir günlük ömrüne binbir renk katmak istedi işte.Çok şey istedi kadın.Korunmak istedi,sığınmak istedi.Yeri geldi özgürlük istedi.Evdeki bir avuç bulgur,iki soğan ile çocuklarını doyurmak istedi.Biricik oğlunun kolu,bacağı olmak istedi.
Hasta çocuğuna bir kaşık sıcak çorbadır kadın.Nane limon katar dertlerine;silip süpürür hepsini.Ölüme bir kala beklediğin mucize merhemdir kadın.Çocuğunun dinlemeye doyamadığı masalıdır kadın.
Sevilmek mi istiyorsun?Kaldır başını ve tependeki gülümseyen güneşe bir bak.