İnsanlar dedim, korkuları yüzünden uyuyamıyorlar. Ne aşk acısı, ne yalnızlık, ne de karın ağrısı… Sadece korktukları için. Düşünmekten korkarlar, yaşamaktan korkarlar, kim bilir belki de yaşayamamaktan korkarlar. Ama tuhaftır, insanlar en çok korkularına sarılırlar bu saatlerde. Düşünmekten korktuğu halde, düşünürler. Ağlamaktan korkarlar, kimseye güçsüz olduğunu göstermek istemedikleri için, en çok bu saatlerde ağlarlar. İnsanlar en çok, korkuları ile beraberken kendileri olurlar…