Karanlığın içinde yorgun düşer insan
Söylenmemiş kelimelerden değil de
Hiçbirinin duyulmamış olmasından
Bekledikçe düşüncelerin ağırlığı çöker
Paylaşma isteği mi
Birikenlerin bizi dağıtması mı
Ne sorgulansa hep eksik
Belki de bi amacı yok
Herkes kendi içinin kalabalığını bilir,
Yansıtabileceği de kendi yalnızlığı kadar
Yaşadığın ya da yaşayamadığın
Hayattan geriye kalan,
Yalnızca kendin
Kendi içini dolduran hisler
Çaresizliğin kadar yankılanmaya devam edersin
İçine sinen duyguların ne olacağını bilerek
Bilinmeyene doğru
Bu da bi aydınlık değil midir?