Herkes kalbine mahcuptur azizim,kalbinizi affedemediğiniz hatalarla doldurunca insan,sevgiye nasıl yer kalsın,değil mi insan kendini affetmeden başka birine kalbini nasıl açacak,kalbi hep affetmemekten paslanmış hep suçlu olduğunu düşünen insanlar tanırım azizim,tam sevecekken karşındakini bir an da kalbine düşüyor daha kendini bile affetmediği,insanın bir anda dünyası kararıyor,sevgi benim neyime der gibi…
Keşkeler ile yaşadığınız bu hayatı ve affetmediğiniz kalbinizle ömür tüketiyorsunuz. Peki hiç affetmeyi düşündünüz mü? Kalbimiz bizi affetmişse biz ona büyüklük taslayıp neden affetmiyoruz? İnsanlar hataları kendileri yapıp işin faturasını kalbine kesiyor,bir ömür tam bir ömür küs gezenler var kalbiyle,tanıdım azizim tanıdım,yaptıkları hata,yaşadıkları hayat yüzünden kalbinden af dilemeye korkan insanlar var,oysa kalp ne kadar da affedicidir,insana sevgiyi bahşediyor sonuçta nasıl da kalbine karşı kin tutmayı başarır insanoğlu değil mi? Keşkelerin peşinden keşke diyerek gidilmez,insan kalbiyle küs kaldıkça,hayat denen sahneden zevk alamaz o yüzden bir an önce kalbinizden af dileyin ki zaten kalp meyillidir affetmeye,sonuçta herkes kalbine mahcuptur azizim…