Kaç kişiye aşkım dedin ben kalbimi aşklar feda olsun sana uçurumundan atmışken. Kaç kişiyi düşünüp de yastığa başını koydun kim bilir… kaç kız, seni seviyorum cümlende nefesini durdurdu saniyelik… ben, yine ben, ben o değildim. Kalp pusulanın ömürlük yollarımda dolanırken seni bana kavuşturacağı mucizen ben değildim. Artık her şeyi görüyorum, aklım kalbime gerçeklerle dolu bir çelme taktı ama düşen ben oldum. Şarkılar çarmıhıma gerilen şerefli unutmak lüksümdür seni. Küskündür yaşamak gayesiz ama ben yeni gayelerle üstüme örttüğün toprağı kaldırıyorum. Yaşamaya gidiyorum öldürmüşken hayallerimde seni. Kelebeğin koltuğa konup aşkını uçtuğu hayallerinde öldüresi gelmiş. O uçtuğu vakit günü kaç gün ise yine de umudunu içinde biriktirmiş. Ben de öyle yaşamaya gidiyorum, kim bilir kaç aşkın dönemeçli yollarında kayıp yıldızlarını aradın… o da ben değildim. Senin için o ben olamadığım vitrinlerdeki cansız mankenlerin yaşamak haklarının yalnızca bir elbiseyle olduğu zalim rantlardan bir hevestim. Canlanmaya gidiyorum, gelmesen de olur artık kalbim İçin…
Dilara AKSOY