Buz gibi bir gece… Soğuk tüm bedenimi avuçlarının içine alıyor. Bütün zifiri benim çevreme toplanmış sanki. Avaz avaz bağırıyor yüzüme acılar. Var bir dertleri belli. Var da söylemiyorlar… Üşüyor artık ellerim, kollarım bir hayli halsiz… Bir kelime eden yok karşımda; sızımı dindirecek. Kayboluyor mu ne gülüşlerim. Fazla bastırdı bu siyahlar. Yoruldu gözlerim, kapanıyor sanki. Ölüyor muyum ne bu cansız odada? Ahh! Sadece kafamdaki umutsuzluklarmış. Canlıyım hala ne yazık! Doğar mı sabahıma güneş? Isınır mı bu yatak? Düzelir mi kaskatı olmuş bedenim? Çıkar mıyım ki bu geceden de sağ salim? Geçer ya, geçer elbet… Geçmeyen ne kaldı ki? Bu da geçer, zor olsada. Canımı yaksada. Geçer tabi, bu gecede bana gülüp geçer…