İlk aşkı sanki ben yaşamışım, son kez ben aşık oluyormuşum mu nedir? Sankisiz Sezen aksu müptelası; eskisi gibi roman okuyamamak, eskisinden fazla şiire meyyal olmak.Sadece düşle yol alınmayacağını bilmek. Geriye sadece gözlerini yumup hayal kurmak, kurduğun ”gökyüzü temalı hayalinin” aldatmasının istemek. Çünkü sende bilirsin- bilmeyen yok ki gerçi- insan en çok kendini aldatır! Göz için nice şiir yazılmıştır; el için ben yazarım. Gökyüzü, yeraltı, görünen, görünmeyen ve en çok özleyen sensin demektir: Aşkı. Neden mi? Elin güzelliğini herkes bilmez. Cezbe geldim, çökse iç sızım, yücelse derdim. Ah denizim, ah toprağım, ah nefesim, alma ahımı! Yeter pejmürde olmasın hayatım.
Nede olsa demiyorlar mı fanidir dünya, dünyam olsana. Trenle yolculuk yapsak,Volkswagen Beetle’yle yola çıksak. Çıksam şu durumdan ama senle, tüm eksik betimlenen güzelliğinle.Bu zamanda beni Mecnun’a çevirme.Başka bir hayatım olsa daha erken seni görmek isterim.
Sensiz mi? Biçare, kocaman bir oyukta sessizce, mutsuz hayatın akışına kendini bırakmaktır.
Evvelim değildin ama ahirim ol.