Şiir benim memleketim, sevdam…
Bazen atlar oluveriyorum çoğulca.
Bir işçi çatıdan düşüveriyor.
Çaylar soğuk ve köpüklü…
Kim duyacak.
Belki biraz alt komşu Nezaket.
Satır aralarından yollar döşeniyor,
İklim soğuk, diz boyu ayaz olmuş sokaklarda…
Bir “sesindir” tutturmuş gidiyorum.
Dudaklarımda kahrolasıca bir ıslık.
Yalnız bile değilim.
Ölüyorum hepsi bu.