o an,
güneşten usul ususl papatyalar düşmüştü saçlarına
sen orda,
aramızda uzak bir yakınlık
ay, yüzündü
ve ışığı kalmıştı kirpiklerinde
sen vardın; Neşet Ertaş türküsüydü zaman
kalbimin kuytu köşelerinde ezgiler geziniyordu
ömür demiştim ilkin hayalimdeki sana
avucumda bir tutam umut