Tamam şimdi, silk bi Sayko diren
Tozlarından kendine yaşam dilen
Biz adı bu yolları çok iyi bilen
Düştü kalkmaz bir daha demeyen
Kalem elinde artık duygularınla pro kağıt
Düşünürken korkularına puro dağıt
Hepsi dumanıyla bi ayyaş durmaz ağıt
Kendini korkularına korkulacak biri tanıt
Ki öylesinde korkmadılar mı geçen yıllara
Çıkara boyun eğdiler bak şu geçen yollara
Konuşulmadı mı arkandan sonraki yıllarda
Yıllıklar ama kokuşmuş tezek yığınlarında
Kendine içi sen saçı uzun seç dedik
İçi kel olmamış bi meyve seçtik
Biz toprak misali ekimlikdik
Ektim onu gönlüme ve şimdi dimdik
Karanlık senin korkulu dostundu
Nedense bir tek sana suskundu
Kitapları tekrar diritlmek mi yoldu
Bir zamanlar o sayfalar sonumdu.(!)
Ve son mu buldun kendinde bu ne hal
Değişiyorsun uğramıyorsan kağıda kaleme lan
Senin en sevdiğin sevgilin korkma eline al
Ya da birinin elini tut, kalem elimde kal
Karanlık yolunda aydınlık ışıklar gördün
Aldatmaca yollarla bir anda söndün
Sevdiğin işi eline alınca geri döndün
Rüyalarında çelişkinin devamını gördün.
Bu son olsun buralardan gidiş
Diren çabala senin sevdiğin bu iş
Yine büyüklük sende kalsın sarıl ona didiş
Sarıl doğruya yoksa yakın kötüyle bitiş
On kere söylesemde eder saat yarısı
Bu sabahın körü diğeride aynı canısı
Ne has günümüzde yarısının aynısı
En sevdiğim rakam yılımız on altısı