Hayatıma geldiğin ve beni mutlu ettiğin için çok teşekkür ederim. Sana kızgın değilim. Kırgınım sadece. Çünkü sen giderken ben bir sürü çünkü biriktirdim ardından. Ölmek hakkını bağışladın Sevda’nın bana, bu kadar çok ölmek fazla gelir bana. Kalbime öyle çok yakıştın ki, başka sevmeler kalbimde hep yavan durdu. Yalnız artık veda vakti. Kalbimi, satırlarımı, kendimi senden ve hiç ama hiç hiç olamamış bu aşktan Çekme vaktim. İstemedim seni geçmişime gömmeyi. Çünkü ben sende ne kadar çirkinsem sen bende o kadar güzeldin. Baksana, yine çünkülerde buluştuk. Adını duyacağım başkalarında, haberini alacağım; tanıdıklarınla irtibatta olacağım. Bende ölmen için çırpınsam bile aynı dünyada başkalarıyla yaşadığımız gerçeği değişmeyecek. Sen yaşıyorsun. Benim gibi. Şu an sesini duyuyor birileri. Sesinde yaşamak temennisi sarsa da beni… Sesine gömülsün istedim adım, çünkü bilirdim adım senin sesinde güzeldi. Ben sende güzel. Kendime yabancı kalıyorum, adreslerim hep eksik, kendimi bulamıyorum. Çünkü ben sende güzeldim, çünkü sen bende aşk. Aşk bile sesini kıstı düşlerinin, bir hezimet sardı onu; alamadım bir daha. Çünkü sevgilim ben kırgınım sadece, çünkü sen bende yaşamaktın, ben sende kördüğüm. Umutların da dişi düştü, gülmeye çekinir oldular bize. Çünkü sevdiğim sen bende güzeldin, ben seninle güzel. Sesini duyanlara emanettir sesin, adım sesinden firar etse bile; duvarlara dosttur artık sesim…
Dilâra AKSOY