Yolunu kaybetmiş bir şairim ben.
Çıkmaz sokaklarda ağlıyorum
Çıkmaz sokaklarda arıyorum mutluluğu.
Yerli yersiz gülüyorum
Yerli yersiz ağlıyorum
Bir kadın var bana aşık
Aşkının büyüklüğünden korkuyorum.
Bilmiyorum
Bakışlarım pek bir anlamsız
Aynada farklı bir adam var
Gerçekte daha farklı
Sorularım cevapsız
Soru işaretlerinin çengelleri takılıyor aklıma
Noktalarımı kaybettim
Uçsuz bucaksız cümleler kuruyorum
Hepsi yarım.
Kalbimin yeri bomboş
Göğüs kafesim daha bir ağır
Önüm, arkam, sağım, solum özlem
Ben bu aşkı hak etmiyorum
Kalemim aşktan başka yazmıyor
Kendime gülüyorum ağlarken,
Ağlamaktan utanıyorum
Şiirleri ağlatıyorum bu sefer
Bir kadın var özleyen…
Şiirlerde ağlayan adam koydular adımı.
Soyadımı sen koy.
Ölüm yılım ile doğum yılım arasındaki çizgi sen ol.
Ben imzayı atarım…
15.02.2014
21.40
2 comments
özgün bir şiir, keyif aldım okurken
sağolun 🙂