Bugün pazar…
Bir pazar sabahı…
Gözlerimi sessizce açtım.Ama çok yavaş.Sen yoktun yanımda.Zaten ne zaman oldun ki..Kalkmak için elimle yatağı ittim.İtmez olaydım.Büyük bir acıyla geri çektim.Dün geceden kalma bir hayal kırıklığı batmış.Bir umut yaprağı daha yırttım defterden.Katlayıp cebime koydum.Yalnızdım.İç sesimle konuşuyordum.”Sen” dedi.Sana hitaben.”Sus!” dedim.Bir boşluk.Uzay gibi.Sessizlik…Susmuştu.
Bir pazar günü öğlen…
Sokaktaydım.Yere bakarak,başım eğik yürüyordum.Başkalarının mutluluğu benim mutsuzluğumu alevlendiriyordu.Yerdeki taşları sayıyordum.Hepsi yalnızdı.Hepsi itilmişti,hunharca.Başımı yavaşça kaldırdım.Ama çok yavaş.Kaldırmaz olaydım.Kör olsaydım keşke.Hiç var olmasaydım. İki sevgili.Tam ben baktığımda kız oğlanı öpüyordu.Bana inat yapıyordu.Biliyorum.”Önüne bak! Önüne bak !”…Yine taşlar.Bir tanesini alıp kafamı yarmak istedim.Cesaret edemedim.Cebimdeki kağıdı yırttım.Önüme baksam yalnızlık.Kafamı kaldırsam cehennem.Çıkmazların olduğu bir çıkmaz sokak.”Kaç! Kaç buradan!”…
Bir pazar akşamı…
Hava kararıyordu.Ama çok yavaş.Bende kararıyordum.Ama çok hızlı.Ama çok yorgun.Gözlerim titriyordu.Ellerim,dudaklarım,dokunduğun her yer…Kalbim.En çok ona dokundun sen.Radyoyu açtım.Açmaz olaydım.Kulaklarım hiç olmasaydı.Sağır olsaydım keşke.En sevdiğin şarkı.Kapatmak için elimi uzattım.”Dur! Biraz acı çek! Biraz ağla!” Gözlerim.Gözlerim yanıyordu.Şarkıyı dinledim.Sonuna kadar.”Kır parçala radyoyu! Hayatı!”…
Bir pazar gecesi…
Karanlık.Aynı iç dünyam.En çok geceleri severdim.Sende…Gözlerimi kapattım.Ama çok yavaş.Kapatmaz olaydım.Doğmamış olsaydım keşke.Karşımda yine sen.Tüm ihtimalleri öldürdüm o an.Kaybetmeden,kaçmadan seni seviyorum dedim sana.Dudaklarım titredi.Harfler birer birer döküldü ağzımdan.Kalbim…”Sus! Aç gözlerini! Görme onu! Artık sevme!” Ama aşıktım ki ona…
Sustum…
Gözlerimi açtım.Kalbimi kefenledim yalnızlıkla.
Sustum.Sabaha kadar.
Bir pazar günü ben…
29.09.2013
1 comment
kendimde olan bir şeyler buldum okurken. Güzel bir yazı.