Serenad’da gecerdi cok sevdigim bir paragraf. Ulkeleri cinsiyetlere gore ayirirdi Zulfu Livaneli. Turkiye derdi, Turkiye kesinlikle erkekdir. Cunku kadinlar ne kadar guclenirse guclensin burasi erkek bir ulkedir. Kadin soyu yuzyillarin esaretinden kurtulamadikca insanligimizi nasil kanitlariz peki? Simdi bir kadina verebileceginiz en guzel hediye bagimsizligi iken onun nasil ellerini kesersiniz. Bir kadina yapilan eziyetten diger bir kadinin cani yaniyor ve boyle bir cins nasil kucuk goruluyor ? Bu vahsete nasil goz yumuluyor ve hala nasil bazi kisiliksizler bundan menfaat cikariyor ? Erkeklere emanet edilen kadinlara hiyanet neden yapilir ? Oglan cocuklariniza koydugunuz ’emin’ isminden utanmiyor musunuz ? Sadece bir kizimiza yapilan vahsete bu kadar uzuldunuz peki ya diger binlercesi? Hepsi kendilerini erkek sanan ama erkekligi sadece belirli bolgesindeki tatmin duygusundan ibaret olan yurek yoksunu insanlar tarafindan zalimce katledildi. İnsanligin basi sagolsun. Yarin bir melek daha olecek ve biz dur dahi diyemeyecegiz.