Aynı şehirde nefes almaktı istediğim ve olmuştu. Sen, gelmiştin ve dahada yakınıma geliyordun. Önce şehrime sonrada aşkın mestine gelmiştin ama dur sen zaten yakınımdaydın. İki yıl önce en yakınıma gelmiştin; “kalbime” !
Nasıl becerdin birden en değerlim, en kıymetlim olmayı (?) sahi söylesene…
Ve Sen, şimdi en sevdiğim semtesin, en sevdiğim semt çünkü seni o semtte tanıdım ve sen ordasın, benim içim gün geçtikçe daha bi güzel daha bi mutllu, aynı gökyüzü…
Yakınıma geldikçe seviniyorum amam nedenini bilmediğim bir korku var içimde aslında heyecan da diyebiliriz seni görünce ne yapacağımı bilemediğim için korkuyorumdur belki, aslında en çok seni bir daha görememekten korkuyorum. Çok korkuyorum sevdiğim seni bir daha görememekten, gözlerine bir daha bakamamaktan çok korkuyorum… Esirgeme sevdiğim benden deniz gözlerini, güneşi ve yıldızları kıskandıracak parıltıda olan çehreni esirgeme benden gülüşünü, hele sesini bir daha duyabilecek miyim acaba senden bir iki ayet Kur’an-ı Kerim’i, dinleyebilecek miyim billur sesinden en güzel çağrı olan ezanı..?
Esirgemesin Rabbim seni benden..
Dua İle..
-Büşra Aslan-