İçimizdeki iyiliği yok etmek istiyorlar
Çünkü kötülük en çok iyilikten
Korkar
İçimizdeki renkleri yok etmek istiyorlar
Çünkü siyah bütün renkleri
Kolayca boyar
Amaçsız, bencil vurgunlar
İçimizdeki doğruyu ezmek istiyorlar
Çünkü kendi doğruları sıkıştıkları cehennemin
Odalarında
Her gün doğan güneş
Şımarıkça
Sanki bir tek onlara
Her gün dönen dünya
Kendi yokluklarının ekseninde çılgınca
Turlarda
Oysa bir kedinin gözlerinin derinliklerinde
Saklı tüm evren
Bakmaktan, anlamaktan aciz
Soytarılar
Ahkam kesiyor
Kirli ve çirkin
İkiyüzlü, sahte anlamlandırmalarda
Çok soğuk
Çok yalnız
Artık buralar
Ruhlar çoktan ölmüş
Sadece beden yaşamakta
Çirkinliklerinin kasvetini kemiren kurtçuklar
Şaşaalı göstermelik kalıplarının altında
Kim yalan diyebilir ki
Yalana korkmadan
Sadece
Bir kedinin gözleriyle bakan
Birini sevmek istiyorum
Bu sessiz, uslu
Yalnızlığım ondan.