Sabah deryaları oltada balık, somurtkan
Güneş gardiyan olmuş üstümüzde
Gördüğümüz her rüya ve yahut kâbus bir ışık
Gün insan eker tohumlarınca
Sesine yozlaşmış tramvay sesleri
Yalnız ve usulca
Ey anıların eziyetinde pay pay parçalanan duvarlar
Kabristan düğümlü geceler
Her yumduğunda gözünü acı çeken
İlelebet kalmaz gafletin içinde
Acılar merhem olur acılara
Çaresizlik üflüyor akla avuca sığmayan.
Ne zaman basmak istesem,
Ne zaman çağırsam çığlıkları dört bir avluya.
Camii önünde kalırmış hayat bir kimlikle,
Çaresiz bir günlükle .
MUHAMMED KANŞIRAY