Kalbi kırık yalnız insanlarız biz.
Yalnızız, yalnız bırakıldık.
bir yerlerden herhangi biri tarafından.
Hepiniz kalbi kırık ve yalnızsınız öyle ya ?
En azından bir kez yaşadınız bu iğreti duyguyu… belki.
Mutluluğunuzdan bir parça verirmisiniz, mutsuzluktan ölmek üzere olan kayıp bi ruha ?
Batılılaşmış ve klasik bir söz değil mi ? Üzgünüm ama bu gerçek. Evet mutsuzluktan ölmek diye bir şey var.
Gurur ve onur sepetimiz halka açılmıştır!
Gidemediğiniz biri, bitiremediğiniz bir ilişki atamadığınız anılar varasa ve sizler Aşık ama umutsuz insanlar,sizler bunları hiçe sayıp gidemeyip sendeleyip tekrar geri döndünüz mü o ölüm çukuruna.
Ve son söz… perde
Hadi şimdi sağ elinizle kalbinizi tutun, sol elinizle ise dur işare yapın. Işe yaradımı artık geçti mi ?
Kalbi kırık insanlarız biz yalnız bırakıldık.
kocaman sanılan o minicik dünyada tek göz odaya kapatıldık.
Gidemedik
Çok sevdik
Kırıldık, kıramadık
Öyle bir söz gelir ki o güzel parlayan gözlerin arkasından işte o anda başlar “benliğini yitirme” duygusu.
Sevgi herşeyin üstesinden gelmezmiydi ?
Böyle öğrendik. Kaynağı belirsiz. (Gelemedi)…
Aşk masallar diyarındaki o devasa yemyeşil dağların eteklerinde ufacık bir kutuya saklanmıştı…
Bulanlar bilirler ki bi daha bulunamaz
Yalnızca tek bir aşk düşer iki ruha…
Seni bu şehirde sevmek, duyguların köprüdeki dansı gibi sevgilim…