Bencilsin sen. O kadar bencilsin ki yaşadığın acıları kimseyle paylaşmıyorsun. O acıların sadece sana ait olması gerekiyor. Onları bile sahipleniyorsun. İnsanlar seninle her şeyi konuşabilir, sana her şeyini anlatabilir ama sen ancak oturup dinlersin. Yüzlerine bomboş bakışlarınla bakar, bunları zaten yıllardır yaşadığını geçirirsin içinden. Tek bir kelime edemezsin. Boğazında düğümlenir çığlıkların. Anlatmak istesen de yapamazsın. Çünkü sen yalnızlığını, acılarını, yaralarını içine gömüp saklıyorsun sanki en kıymeti hazinenmiş gibi. Dedim ya bencilsin işte. İşte bu yüzden kendi gözyaşlarında boğulup ölmeyi hak ediyorsun.
Yaşamak için bile bencilsin. Sevmemene rağmen bu hayatı, her şey güzelmişçesine devam edersin yaşamaya. Kötü olan hiçbir şey senin olamaz çünkü. En iyilerini, en güzellerini hak ediyorsun ya sen. Mükemmel hayatın için gülücükler saçmaya devam etmelisin. Kimsenin görmemesi gerekiyor değil mi? İçindeki yangınları ne güzel saklarsın. Her yıkıldığına yara almamışçasına kalkar devam edersin. İçindeki ruhu özgür bırakmak istemene rağmen intiharı bile yediremiyorsun kendine. Ya sigarayla zehirlersin soluklarını ya da ölüm dilenirsin inanmadığın tanrından. Olmuyor ama değil mi? Uyanıyorsun lanet ettiğin her sabaha. Açıyorsun gözlerini ve nefes almaya devam ediyorsun. Ne kadar acı verse de kesemiyorsun soluklarını. Kendini öldüremeyecek kadar bencilsin.
Umutların da var senin. O salak asla gerçekleşmeyecek hayallerin için. Olacak diyorsun. Ama bak gör hiçbiri yaşanmayacak. Daha çok kırılacaksın kırıldığın yerlerden. Ya o kadar komik ki birinin seni sevebileceğine bile inanıyorsun. Seni saracak ve ruhunun güzelliğini sevecek birinin varlığına inanıyorsun. Böyle bir ihtimal var mı? Şu ana adar gerçekleşmemiş olanı diliyorsun. Farkına var artık. Bu dünyada yerin yok. Seni gerçekten sevecek kimse yok. Ne ailen olacak yanında ne arkadaşların. Olamayacak hiçbiri. Seni seven bir adam da olmayacak. Sevilemezsin ki sen. Bu kadar bencil bir ruha kimse sevgisini sunamaz.
Anla artık küçüğüm. Yalnızsın buralarda. Ölene kadar böyle devam edecek bu. Üzerinde bir lanet gibi dolaşacak. Ruhun çürümüş zaten. Pis kokuyor için. Kim sever böyle birini? Bırak artık umutlarını. Olmayacak şeyleri düşünme. Senin yaşayabileceğin, mutlu olabileceğin bir hayatın olmadı, olmayacak. Bunu bil ve daha fazla yorma kendini. Lütfen bana bunu yapma. Çünkü ben senin kurduğun hayallere kanacak kadar salağım. Ve o hayaller gerçek olmadıkça içimden bir parça alınmışçasına canım yanıyor. Ölüyorum gibi. Ama sadece nefes alıyorum. Dayanamam daha fazla. Sen de çekil karanlığına ve beni yalnız bırak. Senin bencilliğin beni yok ediyor çünkü.
Benim bencilliğim ise seni var ediyor. Ve biz bu kocaman evrende birbirimizi var ederek yok oluyoruz. Hem yaka yaka hem yana yana.